دنیایی که اینترنت در آن حکم خون موجود در رگ‌های خانه را خواهد داشت، همان چیزی است که اغلب شرکت‌های بزرگ اکنون بر روی آن سرمایه‌گذاری کرده‌اند. دنیایی که در آن سیستم‌های گرمایشی خود را تنظیم کرده، شارژرهایی که شارژ شدن دستگاه را تشخیص داده، کتری‌هایی که وزن و وضعیت جوش آب را متوجه شده و در نهایت لوازم کلیشه‌ای نظیر یخچال‌ها و اجاق‌گازهای متصل به اینترنت، مفهومی تازه به زندگی ما خواهند بخشید.
می‌دانیم که کنونیکال از مدت‌ها پیش در حال توسعه‌ی سیستم‌عامل خود بر بستر دستگاه‌های موبایل بوده و اگرچه خلاقیت‌های خوبی از خود نشان داده، اما تا به امروز موفق نشده درهای دنیای موبایل را به روی خود باز کند. حال این شرکت تصمیم دارد بازار نوظهور و آینده‌دار اینترنت اشیا را هدف گرفته و این‌بار ضربات ناشی از دیر وارد شدن به بازار را متحمل نشود.
این شرکت به تازگی نسخه‌ی خاصی از سیستم‌عامل خود را تحت عنوان اوبونتو کور (Ubuntu Core) برای دستگاه‌های هوشمند معرفی کرده که در حقیقت کوچک‌ترین نسخه‌ی اوبونتو به شمار می‌رود. کنونیکال اعلام کرده که این سیستم‌عامل جمع‌و جور که تنها 40 مگابایت از حافظه‌ی رم را اشغال خواهد کرد، قدرت پلتفرم ابری این شرکت را در سطح دستگاه‌ها در اختیار نوآوران، سرمایه‌گذاران و مصرف‌کنندگان اولیه خواهد گذاشت.
از هم‌اکنون تعدادی از پروژه‌های روباتیک و پهپادها اعلام کرده‌اند که تصمیم دارند از Ubuntu Core در سیستم‌های خود بهره ببرند؛ ضمن اینکه تعداد بیشتری از اینگونه پروژه‌ها نیز بزودی آمادگی خود را برای همکاری با کنونیکال اعلام خواهند کرد. اما کنونیکال دقیقا چگونه می‌خواهد در این بازار متراکم و پر ازدحام که شاهد حضور نام‌های بزرگی در صنعت آی‌تی است به رقابت پرداخته و تمایز ایجاد کند؟
اینترنت اشیاء
اینترنت اشیاء، Internet of Things یا به اختصار IoT ایده‌ای است که بر اساس آن، لوازم موجود در زندگی روزمره‌ی ما به دنیای اینترنت و وب متصل بوده و قابلیت برقراری ارتباط و تعامل با مصرف‌کننده و سایر دستگاه‌های موجود در این سیستم را خواهند داشت؛ به‌گونه‌ای که در نهایت زندگی روزمره‌ی انسان‌ها به سادگی و هوشمندی بیشتری پیش رود.
موارد استفاده‌ی این فناوری و نیز سیستم‌عامل اوبونتو بسیار گسترده است. از ایجاد کتری‌هایی با قابلیت کنترل توسط اپلیکیشن موبایل و لامپ‌هایی که بر اساس اطلاعات دریافتی از ساعت هوشمند وضعیت خواب شما را تشخیص داده و بصورت خودکار خاموش می‌شوند گرفته تا پهپادهای خودگردان و روبات‌ها همگی از زیرمجموعه‌های این فناوری محسوب می‌شوند.
از پروژه‌هایی نظیر HomeKit اپل تا SmartThings سامسونگ گرفته تا هر کمپانی فعال دیگری همگی در حال کار بر روی ایجاد اتصالات بی‌سیم، پیشبرد سنسورها و ایجاد مرکزیت مرتبط با پردازش ابری در دل آن‌ها هستند. کاربرد این فناوری به شکل‌های متنوعی کرد پیدا خواهد کرد که نمونه‌ی ساده‌ی آن، ایجاد تعامل میان گوشی و شارژر برای اطلاعات از پر شدن باتری بوده و برای نمونه‌ی پیچیده و جاه‌طلبانه‌ی آن، می‌توان ایجاد درک در دستگاه‌ها نسبت به حالات انسان برای تغییر عملکرد آن‌ها را مثال زد.
اما برای دستیابی به این رویا یک مشکل اساسی وجود دارد: چندپارگی.
تصور کنید هر شرکت به همین نحو به فعالیت خود ادامه دهد و سیستم خانه‌ی هوشمند و اینترنت اشیاء خود را پیاده‌سازی کند. نتیجه این خواهد شد که برای مثال، یخچال سامسونگ شما قادر به ارتباط موثر با تلویزیون سونی نخواهد بود. نمایشگاه کالاهای الکترونیک مصرفی امسال (CES) لبریز بود از شرکت‌ها، سازندگان و تولیدکنندگان نرم‌افزاری که همگی از وب به شدت تنیده‌ای که به دور خود خواهیم کشید صحبت می‌کردند. سازندگان بسیاری از زیرساخت‌های نرم‌افزاری متن‌باز نظیر سیستم‌عامل فایرفاکس، تایزن، و اندروید در دستگاه‌ها و لوازم خانگی بهره برده و آن‌ها را به بخشی از سیستم اینترنت اشیاء بدل کرده‌اند؛ خواه دستگاه مورد نظر یک ظرفشویی باشد یا تلویزیون. مساله اینجاست که همگی آن‌ها جزئیات مربوط به نیمه‌ی دیگر معادله یعنی پردازش ابری مورد نیاز را در هاله‌ای از ابهام باقی گذاشتند.
استانداردسازی، کلید اصلی کل ماجراست. از منظر مقیاس‌پذیری، امنیت و ارتباط، اینترنت اشیاء تنها زمانی ممکن خواهد بود که دستگاه‌ها بتوانند به سادگی به یکدیگر دسترسی یافته و به تعامل بپردازند. و در حال حاضر هیچ راه واحد و استانداردی برای اجرای این مهم وجود ندارد.
مدیرعامل سامسونگ در صحبت‌های خود طی CES 2015 به بیان این مشکل پرداخت و اعلام کرد که اگر نوعی استاندارد عمومی از طریق همکاری و مشارکت بوجود نیاید، این بخش از صنعت از میان خواهد رفت. درست همینجاست که کنونیکال با سیستم‌عامل اوبونتو، بعنوان راه‌حل «آزاد و باز» برای اجرای وظیفه‌ی مهم ذکر شده وارد میدان میشود.
نقشه‌ی اوبونتو برای اینترنت اشیاء
Snappy Ubuntu Core در حقیقت نسخه‌ای بسیار مینیمال و کمینه از سیستم‌عامل مبتنی بر لینوکس اوبونتو است که از بروزرسانی‌های برگشت‌پذیر و ساده بهره می‌برد و یک چارچوب امنیتی مستحکم نیز آن را همراهی می‌کند. این سیستم‌عامل هم‌اکنون در بخش سرورهای کنونیکال پیاده‌سازی شده و قادر است بعنوان یک سیستم پردازش از راه دور برای ایجاد ارتباط میان لوازم اینترنت اشیاء عمل کند. اما ماجرای تلاش کنونیکال به همینجا ختم نمی‌شود و این شرکت قصد دارد نقشی فراتر از یک وصله‌ی اتصال دهنده برای پوشاندن فاصله‌ی میان دستگاه‌ها ایفا کند. به همین منظور کنونیکال با ارائه‌ی Ubuntu Core for Things قصد دارد به درون زیربنای خود دستگاه‌های موجود در اینترنت اشیاء نیز نفوذ کند.
درباره این سایت