گوگل‌پلاس (+Google) به‌عنوان سرویسی نوآور در سال ۲۰۱۱ با وعده‌هایی هیجان‌انگیز برای رقابت با غول‌هایی نظیر فیسبوک و توییتر معرفی شد. درواقع، این سرویس چهارمین تلاش گوگل برای موفقیت در حوزه‌ی شبکه‌های اجتماعی بود.
با وجود همه‌ی وعده‌های گوگل، سرویس گوگل‌پلاس نتوانست توجه شمار زیادی از مردم، به‌ویژه کاربران توییتر و فیسبوک را به‌خود جلب کند؛ حتی اقدامات بعدی گوگل، مانند تلاش برای محبوبیت این سرویس ازطریق یوتیوب، نیز نتوانستند به بقای آن کمک کنند.
تا پایان سال ۲۰۱۱، تحلیلگران متعددی معتقدند بودند گوگل‌پلاس آینده‌ی درخشانی در پیش ندارد. بااین‌حال، گوگل همچنان به این سرویس متعهد ماند تا اینکه نهایتا در سال ۲۰۱۸ و در پی فاش‌شدن اطلاعات کاربران، تصمیم گرفت به‌زندگی گوگل‌پلاس برای همیشه پایان دهد.
گوگل‌پلاس در ژوئن۲۰۱۱ معرفی شد و آغاز‌به‌کار کرد. در ابتدا، عضوشدن در این سرویس فقط ازطریق دعوت‌نامه امکان‌پذیر بود تا اینکه نهایتا در اواخر ۲۰۱۱، به‌صورت عمومی برای همه دردسترس قرار گرفت. گوگل‌پلاس اکثر ویژگی‌های شبکه‌های اجتماعی معمولی را داشت و به کاربرانش امکان می‌داد به‌سادگی تصاویرشان را در قالب پست منتشر کنند و کارهای مختلفی انجام دهند.
با همه‌ی این‌ها، گوگل معتقد بود سرویس پلاس چیزی فراتر از شبکه‌ی اجتماعی ساده است. این شرکت سرویس مذکور را به‌عنوان «قشر اجتماعی» معرفی می‌کرد؛ سرویسی که طراحی شده بود تا با تمامی سرویس‌های دیگر گوگل سازگار باشد و با آن‌ها کار کند.
ویژگی‌های مهم گوگل‌پلاس امکان دسته‌بندی دوستان در فهرست‌هایی با نام Circle و نیز امکان برقراری تماس‌های ویدئویی گروهی ازطریق Hangouts را شامل می‌شد. تنها چند هفته پس از آغاز‌به‌کار رسمی این سرویس، گوگل اعلام کرد میلیون‌ها نفر در آن عضو شده‌اند؛ اما بعدها مشخص شد این آمار حقیقت ندارد و عده‌ی به‌نسبت کمی از مردم درحال‌استفاده از گوگل‌پلاس بودند.
پاول تَسی، نویسنده‌ی فوربز، در هفته‌های ابتدایی تولد گوگل‌پلاس، مقاله‌ی مفصلی درباره‌ی آن نوشت. او در بخشی از مقاله‌اش به اتفاق عجیبی اشاره می‌کند:
امروز فید خبری گوگل‌پلاس را بازکردم و با اتفاق عجیبی روبه‌رو شدم: هیچ‌چیزی آنجا نبود، صفحه‌ی سفید خالی. از دیدگاه من، گوگل‌پلاس سرویسی بزرگ، اما توخالی است. گوگل‌پلاس مملو از آدم‌هایی است که در آن ثبت‌نام کرده‌اند؛ اما هرگز به‌خود زحمت نداده‌اند بخش‌های مختلف را بررسی کنند تا ببیند این سرویس چگونه کار می‌کند.
مت ناوارا، مشاور فعال در حوزه‌ی شبکه‌های اجتماعی، حرف‌های جالبی درباره‌ی سرویس گوگل می‌زند:
گوگل‌پلاس از همان روز اول برای شکست‌خوردن متولد شده بود. از مشکلات مربوط‌به رابط کاربری گرفته تا دیر واردشدن به حوزه‌ی شبکه‌های اجتماعی در‌مقایسه‌با رقبایی نظیر فیسبوک، از تجربه‌ی کاربری شه گرفته تا انتشار شایعاتی درباره‌ی بُروز اختلاف در تیم مدیریت گوگل درزمینه‌ی این سرویس، همه‌و‌همه اتفاقات ناگواری بودند که آن را به نابودی کشاندند.
گوگل‌پلاس در ابتدا، قوانین سخت‌گیرانه‌ای برای اسم کاربرانش داشت و کاربران حتما باید از اسم واقعی استفاده می‌کردند؛ درغیر‌این‌صورت، حساب کاربری آن‌ها مسدود می‌شد. گوگل حتی گاهی اوقات استفاده از برخی سرویس‌هایش نظیر جیمیل را نیز برای این کاربران ناممکن می‌کرد. نکته‌ی عجیب این بود که گوگل سراغ حساب‌های منتسب به کسبوکارها و برندها می‌رفت و آن‌ها را حذف می‌کرد.
البته، این شرکت بعدها اعتراف کرد این کار اشتباه بوده و کسبوکارها نیز می‌توانند در گوگل‌پلاس پروفایل بسازند. بااین‌حال، کسانی که صرفا ثبت‌نام کرده بودند تا با سرویس کار کنند و برای ماندن یا نماندن در آن تصمیم بگیرند، اغلب از چیزهایی که می‌دیدند، شدیدا متعجب می‌شدند. درواقع، برخی ویژگی‌های گوگل‌پلاس کاربران را سردرگم می‌کرد.
درحالی‌که مردم قبلا در شبکه‌های اجتماعی نظیر فیسبوک با مفهومی همچون «لایک» و در توییتر با مفهوم «توییت‌های محبوب» مواجه شده بودند، در گوگل‌پلاس به گزینه‌ای به‌نام «پلاس وان» (Plus One) برمی‌خوردند. درواقع، داستان از این قرار بود که «اگر از پستی خوشتان می‌آمد، باید آن را پلاس وان می‌کردید».
درباره این سایت